بیست سالگی
همه ی خیابان ها
از آن جا آغاز می شدند
از بیست سالگی من
با کفش های نو!
+ نوشته شده در یکشنبه دوازدهم آذر ۱۳۹۱ ساعت 15:10
توسط مرجان فولادوند
|
آدم و خدایانش
مگر نه این که مهم ترین دغدغه ی ما همین است؟ ما و خدایانمان؟
پیوندهای روزانه
نوشتههای پیشین
- مرداد ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- خرداد ۱۳۹۱
- اردیبهشت ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- تیر ۱۳۹۰
- خرداد ۱۳۹۰
- فروردین ۱۳۹۰
- اسفند ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۹
- آبان ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- شهریور ۱۳۸۹
- مرداد ۱۳۸۹
- تیر ۱۳۸۹
- خرداد ۱۳۸۹
- اردیبهشت ۱۳۸۹
- فروردین ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۸
- دی ۱۳۸۸
- آذر ۱۳۸۸
- آبان ۱۳۸۸
- مهر ۱۳۸۸
- شهریور ۱۳۸۸
- مرداد ۱۳۸۸
- تیر ۱۳۸۸
- خرداد ۱۳۸۸
- اردیبهشت ۱۳۸۸
- بهمن ۱۳۸۷
- آرشيو
آرشیو موضوعی
پیوندها
- دایره زنگی
- زنگ آخر
- سه شنبه های سارای من
- آذر اسدي
- اكرم احمدي
- زهرا عبدي
- نفيسه مرشد زاده
- حيرت دميده
- تنهايي يك دونده ي استقامت
- سماع ستاره
- زیر درخت انجیر
- هادی نامه
- ثانیه های خسته
- مکتوب
- ماندگار
- مشق نوشتن
- ناف بریده از کهکشان بی شیر
- كتيبه
- رندانه
- حیوانات خانگی
- حسين سنا پور
- آيين و اسطوره هاي ايراني
- دورگه
- بر شاخسار سخن
- با تمام دریغ آغوشم
- نیلو ی عزیزم
- دفتر مشق من
- ربط ما چیست؟
- جند متر آرامش