نیلوفر را باید به وقتش کاشت،نیمه ی اسفند یا اوایل فروردین. نیلوفرم را به وقتش نکاشتم اما زود جوانه زد و قد کشید درست وسط قتل گرمای تابستان. نه می شد بیاورمش داخل که سایه بود و خنک تر بود اما آفتاب نداشت، نه می شد بگذارمش همان جا زیر شلاق کش آفتاب. گلدان ها را جا به جا کردم که سایه  روشن شود و تیزی خورشید  کمی کمتر، خوب شد .

شاخه ها بلند شده بودند و بلا تکلیف . دور چیزی باید بپیچد پیچک ، دوستی خانه ی ما بود ، وقتی رفت نیلوفر مرتب و قشنگ از دیوار بالا رفته بود، اول خوشحال شدم اما جلو تر که رفتم دیدم با چسب نواری ساقه و برگ ها را چسبانده به دیوار. همه ی چسب ها را تند تند کندم . دلم نمی خواست زورکی به چیزی بچسبد. پیچک دوباره بلاتکلیف و شلخته ، آویزان زمین و هوا ماند .

دوستم گفت : نیلوفر که عقلش نمی رسد تو باید ببندیش به چیزی. نبستم . اما راست می گفت سر شاخه ها داشتند زرد می شدند.

نیلوفرم بالاخره پیچید دورنرده ها ، نرده هاِِی آهنی داغ .شاخه ی دیگرش هم تکیه کرده به گلدان کناری، شاخه ی سومی هم هنوز بلاتکلیف است.

نیلو فرم حالا چند شاخه دارد فاصله ی برگ هاش کمتر شده اما پر شده ازلکه های ریز سفید. روی برگ هاش ، حتا روی جوان ترین برگ هاش چیزهای دل به هم زنی مثل تار عنکبوت هست که می گویند به خاطر گرماست، .کاریش نمی شود کرد ،باید صبر کنی تا پاییز که هوا کمی خنک تر شود.

 گل کوچک قشنگ مریض احوالی است این نیلوفر نابهنگام .

راست گفته اند ، نیلوفر را باید به وقتش کاشت نیمه های اسفند یا اوایل فروردین.